EEN GETUIGENIS VAN ÉÉN VAN ONZE PEVI-JUFFEN

Vaak verwachten wij dat God ons gebed onmiddellijk, ter plekke en op de door ons gewenste wijze beantwoordt. Als dat dan niet gebeurt, zijn we teleurgesteld en slaat de twijfel om ons hart. Dan twijfelen aan alles. ‘Is het wel waar dat God bestaat en ons leven in Zijn hand houdt’ of ‘geloof ik niet in een sprookje’? Deze en andere vragen bestormen ons dan en net als Job vragen we ons dan af: ‘God waar ben je?’. Ik had dat toen ik bad om genezing voor de totaal verlamde Sanna in één van de brick kilns in Pakistan. Tijdens een volgend bezoek constateerde ik echter dat er toch al een lichte verbetering had plaatsgevonden. Ze kon haar armen en benen al een beetje bewegen. Job leert ons dat God autonoom is en dat wij ons in vertrouwen aan Hem dienen over te geven.

Iemand die dat deed, was onze Bruna. In 2011 bad ik in Rio de Janeiro voor een toen tienjarig meisje dat de auto-immuunziekte Lupus had. Zij was ten dode opgeschreven, maar ze hield vast aan dit gebed. Nu, elf jaar later is zij letterlijk voor de dood weggehaald en volkomen genezen. Een schitterende vrouw, echtgenote en moeder die getuigt van wat Gods kracht en liefde in haar leven gedaan heeft.

Lees hier haar getuigenis